macam hari hari biasa
aku buat muka tak malu
tumpang kawan balik sekolah
aku malas nak bertur panjang berjele
dekat public phone suruh mak ambil
kadang kadang public tu buat hal
dia tak bagi aku call mak aku
meruntun pilu aku terpaksa balik jalan kaki
public tu berlagak, taknak duit aku
takpe,, kau ingat...
tapi aku tak suka susah kan orang
aku suruh kawan aku punya mak punya suami dia
berhenti je dekat rumah dia,
tak payah hantar aku sampai depan pintu rumah
dari situ aku jalan kaki
depan rumah kawan aku tu hutan belantara
macam macam adaaa
tengah asyik aku berjalan tu
*tibatiba
aku terasa macam ada sesuatu ikut aku
aku tahu dia menyorok belakang pokok
tapi aku tak gelabah, aku buat biasa
bagi nampak efek cool aku tak terjejas dekat situ
makin lama hati aku makin tak sedap
aku dapat rasa, dia ikut aku
memang syak dia ni perogol yang cuba nak kidnap aku
kurang ajar
perlahan lahan aku toleh kebelakang
dia gemuk
berbulu bulu
muka bengis
aku tahu dia bapak nya
*aku rasa nak mati
aku mula mengatur langkah seribu tanpa berfikir
monyet tu
BAPAK monyet tu
kejar aku..
aku rasa nak nangis
aku lari tak berhenti
makcik pakcik dekat kedai tu semua dapat tengok
perkara memalukan kan aku tu
makcik tu jerit, dia kata
"hoi beruk kejor tu, dia geram tengok anak dara atas jalan ni!! "
monyet tu takut dengan makcik tu
dia pun blah
aku lega
monyet tu cuba nak bermain dengan aku
ini tak kelakar monyet
tak kelakar
nanti kau
2 comments:
tu lah...lain kali jangan jalan sorang-sorang..dunia skarang ni mana boleh percaya sangat
hihi.. kan . pengajaran tuh . tak jalan dah sorang sorang lepas ni :)
Post a Comment